Beeldaspecten uit Happy Feet

Op dit plaatje is er weer heel duidelijk sprake van vorm. De vorm die je in dit plaatje herkent, is de driehoeksvorm. De pinguïns staan in de vorm van een driehoek.






In dit plaatje is het camerastandpunt erg belangrijk. Het is gefilmd vanaf onderen,het kikvors perspectief. Het hoofd van de zeeolifant komt direct op je af, en daarom maakt het beeld extra angstig. Bij dit plaatje leef je erg mee met de pinguïns, want je snapt hoe de pinguïn zich voelt.



In dit plaatje is het camerastandpunt erg belangrijk. Het is gefilmd vanaf onderen, het kikvors perspectief. Doordat we als kijker nog zoveel van de onderkant zien, worden we heel erg meegetrokken in de film. Je ziet hoe de pinguïn op je af komt waggelen in het ei, maar je ziet ook hoe de ouders van de pinguïn verwachtingsvol naar het ei kijken.


Op dit plaatje is er kleurbeleving te zien. Je ziet dat Gloria op het podium een voorstelling aan het geven is. De donkere achtergrond, met daarbij de groene, blauwe en paarse lichtbundels. Dat roept het gevoel op van een podium.




Dit plaatje laat ook grootteverschil zien. De ouders van Mambo worden hier erg groot geschetst, terwijl Mambo erg klein is. Ze laten hier zien dat de ouders van Mambo de baas zijn en dat Mambo moet luisteren.





Op dit plaatje is heel duidelijk overlapping te zien. Er zijn een aantal pinguïns die elkaar overlappen. De voorste twee pinguïns in het midden overlappen elkaar heel duidelijk.






Op dit plaatje is er sprake van grootteverschil. Lovelace is de pinguïn om wie het draait, de andere pinguïns zijn minder belangrijk.Lovelace is de baas over de groep pinguïns en hij vertelt wat er moet gebueren. Dit kan je ook zien doordat Lovelace hoog staat en de andere pinguïns lager staan.

Op dit plaatje is er duidelijk een hart te zien. Dit hoort bij het beeldaspect vorm en dan specifiek de functie die de vorm heeft. De liefde tussen de twee pinguïns wordt hier duidelijk naar voren gebracht.


Bij dit plaatje is er duidelijk sprake van kleurbeleving. Je ziet het blauwe water en het witte ijs. Dit zijn koude kleuren, zo wordt er een duidelijk beeld van de kou geschetst die op de zuidpool aanwezig is.







Je ziet op dit plaatje de textuur van Mambo. Je kan goed zien dat een pinguïn een harige vacht heeft. De harige vacht is specifiek voor de kleine pinguïn en voor het verloop van de film. Mambo is altijd anders dan de andere pinguins uit zijn generatie.






Op dit plaatje is er sprake van een kader als uitsnede. Je ziet alleen Mambo op de afbeelding staan. De omgeving is onbelangrijk , het gaat echt om Mambo.













Bij dit plaatje zie je erg duidelijk dat Mambo erg aaibaar is gemaakt, dit heet ook wel hetgeen ze uitdrukken. Door de donzige vacht en het ronde hoofdje ziet Mambo er erg lief uit. Mambo wordt hierdoor in de film de kleine, lieve pingüïns die zo schattig is in de film.

Read more

Motivatie Anouk

Inleiding
Ik verwacht dat dit een opdracht is waar veel tijd in gaat zitten, maar toch dat het ook wel een leerzame opdracht is. Beeldaspecten herkennen is iets wat we al veel hebben gedaan bij het maken van de BOM, maar af en toe vind ik het toch nog wel moeilijk. Ik denk wel dat het een leuke opdracht zal zijn. Ik vind het leuk dat we animatiefilms gaan gebruiken. Dat zijn films die de leerlingen leuk vinden, maar ik vind het zelf ook erg leuk om te kijken.

Mijn leerdoelen
Ik wil bij deze les een aantal dingen leren: Ik wil leren hoe je een les rond een film kan maken. Ik heb geen idee hoe ik dat moet doen, maar dat hoop ik deze module te leren. Wat ik ook deze module wil leren, is het herkennen van beeldaspecten in animatiefilms. Die herken ik nog niet snel genoeg. En dan vooral dat ik klassieke beelden herken in de animatiefilms. We hebben voor een film gekozen die je vakoverstijgend kan gebruiken, Happy Feet. Ik wil ook leren hoe ik van een beeldende vormingles een vakoverstijgende les kan maken.

Mijn verwachtingen
Ik verwacht dat dit een moeilijke, maar wel een hele leuke opdracht is. We gaan er veel werk in moeten steken, maar het resultaat zal mooi zijn. Ik verwacht dat we met dit groepje goed samen kunnen werk. We zijn allemaal gemotiveerde studenten, die er graag iets moois van willen maken. Ik hoop dat ik aan mijn leerdoelen kan voldoen, dan heb ik het gevoel dat ik er echt veel van heb geleerd.

Read more

Motivatie Melanie

Inleiding
Toen ik voor het eerst de opdracht zag, vond ik het best een moeilijke en ingewikkelde opdracht. Vorig jaar hebben we al verschillende beeldaspecten behandeld, door middel van een BOM te maken. Ik vond dat best lastig, maar er is toch een voldoende uit voortgekomen. Toen moesten we plaatjes opzoeken en vertellen wat voor beeldaspect het was.

De opdracht is nu ook in die trend, maar dan met andere aspecten erbij. We moeten nu ook kijken wat de boodschap in de film is, maar ook vergelijkingen maken met de ‘echte wereld’. Dat vind ik wel leuk, want zo ga je toch anders kijken naar animatiefilms. Ik kijk nu wel anders tegen animatiefilms. Ik let op de kleuren, maar ook waar het camerastandpunt is enzovoort. Eerst keek ik daar nooit naar, maar ik weet nu dat er veel meer over een animatiefilm wordt nagedacht dan ik eerst dacht.

Wat hoop ik te leren?
Ik hoop dat ik nog meer leer hoe je tegen animatiefilms moet aankijken. Animatiefilms zijn bedoelt voor vermaak, maar vaak zit er ook een boodschap achter en die boodschap komt naar voren door het verhaal, maar ook een camerastandpunt, kleuren of belichting komt erbij kijken. Ik hoop dat ik nog meer leer hoe ik animatiefilms kan inzetten in het onderwijs en hoe ik dat het beste kan doen. Ik hoop dat ik weet wat een goede les bij zo’n film is en wat voor soort vragen ik aan de leerlingen kan stellen.

Samenwerking
Ik verwacht dat de samenwerking met z’n vieren goed gaat verlopen. We zijn al gezamenlijk tot een film gekomen en waren alle vier daar enthousiast over. We hebben al een plan van aanpak gemaakt en we houden veel contact over de opdracht.

Read more

Motivatie Sharon

Motivatie Sharon

Ik verwacht dat mijn creativiteit wordt door deze opdracht wordt bevorderd. De opdracht is erg breed, waardoor mijn eigen inbreng groot is. Ook leer ik opdrachten te bedenken die goed bij de leerlingen aansluiten. Met aansluiten bedoel ik het aantrekkelijk maken van de opdrachten, maar ook het bedenken van leerzame opdrachten voor de kinderen. Verder leer ik gerichter vragen te stellen. Dit doe ik door de kinderen bijvoorbeeld naar een beeldaspect van een fragment te laten kijken. Aan mijn inhoudelijke kennis wordt eveneens gewerkt. Denk aan de verschillende beeldaspecten (en misschien klassieke kunsten) die aan bod komen. Als ik les ga geven dan kan ik ook goed gebruik maken van een basisplan en kijkwijzer. Het is dan erg handig dat ik hier al mee in aanraking ben geweest.

Ik kom ook te weten welke visie/aandachtspunten ik belangrijk vind. Ik leer door deze opdracht goed na te denken over de keuzes die ik maak en waarom ik bepaalde keuzes maak. Ik kan bijvoorbeeld het theoriedeel klassikaal aanbieden, maar dan moet ik een weloverwogen keuze hebben gemaakt. Als laatste oefen ik ook met samenwerken. Er moeten taken worden verdeeld en er moet heel goed overlegd worden. Het luisteren naar de andere studenten is hierbij belangrijk. Iedereen heeft een andere visie en hier moet ik voor open staan. Wat ik nu al heb geleerd is dat deze opdracht vakoverstijgend is. Wij hebben voor de film ‘Happy feet’ gekozen, waarbij ik eerst niet zo had nagedacht over de vakken waar de film betrekking op heeft. Later bleek deze film veel weg te hebben van het echte leven van pinguïns. Zowel natuur als aardrijkskunde komen dus nu al naar voren.

Read more

Motivatie Evanne

Inleiding

Regelmatig kijk ik animatiefilms. Vorig jaar heb ik in de college al informatie gekregen over de aspecten die in een film kunnen zijn verwerkt. Toen ik na die colleges weer een animatie film ben gaan kijken, ben ik onbewust bezig geweest met de volgende aspecten: kleurbeleving, lichtval en de stand van de camera. Steeds viel mij iets op, maar ik heb er verder niks mee gedaan.

Dit jaar is dit juist de opdracht, maar nu met meedere aspecten. De andere aspecten ( dan kleurbeleving, lichtvan en de stand van de camera) heb ik ook mee gewerkt bij de opdracht BOM, maar dat ging niet zo soepel dan gehoopt. Daarom vind ik deze opdracht een uitdaging om de aspecten uit de film te halen. Daarnaast heb ik mij nooit verdiept in de makers van de film, maar ik ben wel erg benieuwd naar de keuzes die de makers hebben gemaakt.

Wat hoop ik te leren:
Door de aspecten nogmaals te herhalen zal ik de aspecten hopelijk beter begrijpen van vorig jaar. Daarnaast weet ik na de opdracht te hebben gemaakt welke keuzes zij hebben gemaakt en waarom zij die hebben gemaakt.

Samenwerking
Ik verwacht dat de samenwerking goed zal verlopen, omdat ik al vaker met deze studenten opdrachten goed heb afgerond op een gezellige manier.

Kortom: een grote uitdaging, maar mijn motivatie om de uitdaging aan de gaan is erg hoog.

Read more

Plan van aanpak

Taken op een rij
Taakverdeling:
Allen: Film bekijken en de beeldaspecten benoemen op opschrijven.
Sharon: Foto's met beeldaspecten uitwerken,
Anouk: Foto's met beeldaspecten uitwerken,
Melanie: Recensies zoeken en de film: de march of the penguins kijken en die film vergelijken met happy feet.
Evanne: Recensies zoeken en de film: de march of the penguins kijken en die film vergelijken met happy feet.


Tijdsplanning
- film bekijken met het zoeken van de beeldaspecten en stil staan bij de fragmenten waar film is gebruikt: 3 uur
-Foto's van de beeldaspecten uitschrijven: 1 uur

Read more

Inventarisatie

Voordat wij de taken konden verdelen is Sharon op zoek gegaan naar algemene informatie over de film.

Algemene informatie
Happy Feet

De regisseur van de film is George Miller. De uitgever van de film is Warner Bros 2006. De film werd opgedragen aan de Steve Irwin. De film is met behulp van 3d-animatietechnieken gemaakt. In de bioscoop is er een Nederlandse en Engelse versie te zien geweest. De Nederlandse versie is nagesynchroniseerd door Jamai Loman (Mumble), Lottie Hellingman (Gloria), Stan Limburg (Memphis), Laura Vlasblom (Norma Jean), Pim Koopman (Lovelace) en Frans van Deursen (Ramon). De orginele versie heeft ook veel bekende acteurs. Elijjah Wood speelt hierbij Mumble, Brittany Murphy doet de stem van Gloria, Hugh Jackman doet de stem van Memphis, Nicole Kidman doet Norma Jean, Robin Williams neemt zowel de stem van Lovelace en Ramon op zich.
De film heeft een Oscar voor beste animatiefilm gewonnen. Het avontuur van de pinguïns speelt zich af in Antarctica. Er kan dus informatie gegeven worden over dat continent (aardrijkskunde). Verder geeft de film in bepaalde opzichten een realistische situatie weer over de manier waarop pinguïns leven. Denk aan de overeenkomsten met de film March of the Pinguïns. Er komt ook veel muziek in de film naar voren. Het gaat in de film immers over pinguïns die goed kunnen zingen. De nummers die aan bod komen zijn: Hit me up, Somebody to love, Boogie Wonderland, I wish, Jump and Move en The song of the heart. Dit sluit natuurlijk ook goed aan bij de kunstzinnige oriëntatie. De pinguïns in de film hebben iets schattigs en liefs over zich heen hangen. Dit is voor de kinderen erg aantrekkelijk om te zien. Verder bevat de film veel humor, waardoor de kinderen ook tot de film aangetrokken zullen worden. De kleuren in de film zijn heel erg helder, maar ook ‘realistisch’. De pinguïns hebben echt dezelfde kleuren als in werkelijkheid. Het blauwe van het water en het witte van het ijs kunnen goed gekoppeld worden aan het beeldaspect kleurbeleving.

Read more

Invensariesatie van de films

Wij hebben de keuze gemaakt voor de film Happy Feet. Bij die keuze zijn we niet zomaar gekomen. We hebben de verhaallijnen van een aantal films gelezen, om ze tot een leuke film te komen. Hieronder staan de films waaruit wij hebben gekozen.

HAPPY FEET
Iedere keizerspinguïn heeft een hartenlied om een paringspartner aan te trekken en zoekt een soortgenoot van het andere geslacht met een hartenlied dat een aanvullende werking heeft. Mannetje Memphis en vrouwtje Norma Jean vinden elkaar en raken later verheugd met een krakend wit pinguïnei. Terwijl Memphis het ei tegen weer en wind beschermt, vertrekt Norma Jean samen met de andere wijfjes op een lange vistocht. In een mum van onoplettendheid laat Memphis per ongeluk het ei vallen, waardoor het korte tijd wordt blootgesteld aan de ijskoude temperaturen van de Zuidpool. De spanning omtrent het wel of niet uitkomen van het ei verdwijnt wanneer de schaal breekt en zoontje Mumble op blije, klunzige wijze de wereld gedag zegt. Mumble heeft blauwe ogen, een donsvacht, maar een verschrikkelijke stem die hij louter kan compenseren met een onzinnig talent: tapdansen.

Mumble's onnatuurlijke gave wordt door de kolonie – onder leiding van ouderling Noah en diens kompanen – niet gewaardeerd, waarom Miss Viola en later Mrs. Astrakhan proberen om het scharminkel een fatsoenlijk niveau van zingen bij te brengen. Klasgenoten Gloria en Seymour tonen hun zangtalent vol overgave, maar de kleine Mumble wordt door zijn kolonie – inclusief vader Memphis – verbannen en vindt uitsluitend steun bij moeder Norma Jean en beste maatje Gloria. Als Mumble zich in afzondering met dansen vermaakt, wordt het kleine mormel onderbroken door roofmeeuw Boss Skua en diens posse Dino, Frankie en Vinnie, die als jagers de waggelende vogel willen verorberen. Skua maakt zijn prooi wijs dat de ring om zijn enkel na een ontvoering door "aliens" is geplaatst. Mumble valt per abuis in een nauwe spleet en weet te ontkomen aan de klauwen van de gulzige roofvogels.

Na het eindexamen gaat een inmiddels volwassen Mumble met zijn klasgenoten mee op hun eerste reis in de oceaan, waarna de feestelijke dag zich voortzet op een ijsberg. Niet kunnende zingen verstoort de achtergeschoven Mumble steeds het gezang van de pinguïns die hun diploma wel hebben gehaald. De verbannen Mumble wordt na een dutje wakker op een kleine ijsberg en wordt aangevallen door een zeeluipaard die hem wegjaagt en uiteindelijk ver van zijn kolonie tussen een kolonie adéliepinguïns – klein van statuur, maar uiterst loyaal naar vrienden – brengt. Mumble sluit vriendschap met de "Amigos", een groep vrijgezellen bestaande uit Ramon, broers Raul en Nestor en tweeling Rinaldo en Lombardo. De "Amigos" houden van Mumble's flitsende dansmoves en verschaffen hem het onvoorwaardelijke gevoel van erkenning dat hij zo lang heeft moeten missen. Als Mumble per ongeluk een lawine veroorzaakt en een verborgen graafmachine van een gletsjer in zee doet belanden, ziet de dappere pinguïn het als zijn taak om de gevreesde "aliens" te vinden.

In de woongemeenschap van de keizerspinguïns vormt Gloria het centrum van alle aandacht, maar het wijfje heeft geen enkele interesse voor de hartenliederen die haar worden toegeworpen. De vlotte Ramon wil zijn vriend Mumble helpen met het zingen van een passievol lied, maar Gloria laat zich niet gek maken en keert Mumble gepikeerd de rug toe. In de moed der wanhoop tracht Mumble zijn liefde te overtuigen met een opbouwend tapritme dat Gloria doet beseffen dat ze het refrein voor haar hartenlied heeft gevonden.

De ouderling Noah ziet het tekort aan vis als straf van de "Grote 'Guin" voor het rebelse dansen dat Mumble tentoonspreidt. De donzige pinguïn wil zijn kolonie uitleggen dat de geheimzinnige "aliens" schuldig zijn aan de visschaarste, maar alleen Norma Jean en Gloria geloven het onwaarachtige verhaal. Noah verbant Mumble opnieuw uit de kolonie, maar bij vertrek verkondigt de moedige held dat hij de ware oorzaak van de hongersnood zal achterhalen. Met de "Amigos" en de geschifte kuifpinguïn Lovelace – die zichzelf met een stuk plastic tot helderziende heeft benoemd – reist hij over uitgestrekte velden op zoek naar de boosdoeners die zijn kolonie in gevaar brengen. Hij beledigt Gloria om haar zangtalent om te voorkomen dat het wijfje zich bij de bijzondere groep voegt en de veiligheid van het koloniale bestaan achter zich laat. Op hun tocht komt de trio pinguotti onder meer in contact met een horde zeeolifanten – onder wie Trev, Nev, Kev en Barry – en een tweetal vervaarlijke orka’s die uitermate snakken naar een lekker hapje pinguïnvlees.

Als Mumble een schip ziet varen, laat de pinguïn de rest achter om het gevaarte te volgen en als een bezienswaardigheid in Marine World te eindigen. De nieuwe aanwinst van het zeepark probeert met de hem omgevende "aliens" in contact te komen, maar na drie maanden opsluiting staakt hij zijn verwoede pogingen en dreigt hij volledig door te draaien. Mumble begint met dansen en schaart weldra een groot aantal mensen om zich heen. Bij zijn vrijlating heeft de pinguïn heuse veren en een opsporingsapparaat op zijn rug om de mensen naar zijn kolonie te leiden en hen te overtuigen tot maatregelen tegen de wereldwijde overbevissing.

CARS
De film speelt zich af in een wereld die geheel bevolkt wordt door levende auto’s en andere voertuigen. Centraal staat de racewagen Lightning McQueen, die alleen lijkt te leven voor het winnen van wedstrijden en het verkrijgen van roem. Bij aanvang van de film neemt hij deel aan de laatste race van de Piston Cup stock car race, waarin hij het onder andere opneemt tegen veteraan Strip "The King" Weathers. Wanneer McQueen hoort dat er over een week een grote race plaatsvindt in Los Angeles, besluit hij meteen hierheen te vertrekken. Hij geeft zijn chauffeur, Mack, de opdracht de hele nacht door te rijden.

Mack wordt al snel moe en wordt bovendien slachtoffer van een groep straatracers. Hierdoor valt McQueen van de truck. Wanneer McQueen wakker wordt, bevindt hij zich op onbekend terrein. Zijn poging Mack terug te vinden brengt hem naar het plaatsje Radiator Springs. Hier vernielt hij per ongeluk de hoofdweg. Als straf moet hij van de rechter, Doc Hudson, de weg eigenhandig repareren.

McQueen probeert het werk af te raffelen om zo snel mogelijk naar Los Angeles te kunnen, en moet derhalve steeds opnieuw beginnen. Terwijl de dagen verstrijken, leert hij de dorpelingen wat beter kennen. Hij wordt vooral vrienden met de takelwagen Mater. Tijdens zijn verblijf leert hij dat Radiator Springs ooit een favoriete stopplaats was langs Route 66, maar sinds de opening van interstate 40 vergeten is geraakt. McQueen ontdekt ook dat Doc in werkelijkheid een voormalig drievoudig Piston Cup kampioen is, die na een ongeluk 50 jaar geleden met racen moest stoppen en door iedereen aan de kant werd gezet.

Aangemoedigd door zijn nieuwe vrienden weet McQueen de weg eindelijk te herstellen. Hij blijft nog een dagje in de stad om zich voor te bereiden op de race. Hij probeert hierbij zelfs de stad nieuw leven in te blazen. Die nacht arriveren Mack en een hoop journalisten in de stad, nadat Doc ze heeft verteld over McQueen’s verblijfplaats. McQueen vertrekt, zij het met tegenzin, uit Radiator Springs en vervolgt zijn reis naar Californië. De dorpelingen zien McQueen niet graag gaan daar hij eindelijk wat leven in de brouwerij bracht, en Doc beseft zijn fout om Mack erbij te halen.

Wanneer de dag van de race aanbreekt, is McQueen nog altijd met zijn gedachten bij Radiator Springs. Derhalve presteert hij slecht in de race. Wanneer hij ziet dat de dorpelingen naar de race zijn gekomen, zet hij alles op alles. Tijdens de race wordt The King door een andere racer, Chick Hicks, van de weg geduwd en komt zwaar beschadigd langs de kant terecht. McQueen stopt met de race om The King te helpen, waardoor Chick wint. McQueen duwt The King terug op de weg en over de finishlijn, zodat hij de race tenminste nog uitgereden heeft. Door zijn daad wordt McQueen ingehaald als de echte winnaar, terwijl Chick nauwelijks aandacht krijgt van de pers.

McQueen keert naderhand terug naar Radiator Springs, en besluit deze stad tot zijn uitvalsbasis te maken voor toekomstige wedstrijden.

RATATOUILLE
Remy, een rat, droomt ervan om een grote Franse topkok te worden ondanks het feit dat zijn familie dit niet graag ziet gebeuren en men in de kookwereld niet echt verzot is op ratten. Op een dag raakt Remy gescheiden van zijn familie en belandt in het riool van Parijs. Zo komt hij terecht onder het restaurant van zijn idool, de kok Auguste Gusteau. Auguste blijkt echter te zijn overleden, maar in Remy's fantasie verschijnt zijn geest geregeld om hem bij te staan.

Op hetzelfde moment arriveert een jonge man genaamd Linguini in het restaurant met een brief geschreven door zijn overleden moeder, de vriendin van Gusteau. Daarom ziet de nieuwe restauranteigenaar Skinner zich genoodzaakt Linguini in te huren. Linguini blijkt echter totaal geen talent te hebben voor koken. Remy ziet hoe Linguini wanhopig probeert soep te koken, en grijpt in. Dankzij hem slaagt de soep en kan Linguini zijn baan behouden. Skinner laat hem trainen door Collette (de enige vrouwelijke kok van het restaurant). Ze is aanvankelijk erg kattig, maar blijkt een oogje op hem te hebben en wordt uiteindelijk zijn vriendin.

Dit is het begin van een samenwerking tussen de twee. Remy ontdekt dat hij Linguini's bewegingen kan sturen door aan zijn haren te trekken, net als aan een marionet. Dit stelt hem in staat om, via Linguini, eindelijk de kok te worden die hij altijd al had willen zijn. Linguini wordt door Remy's hulp al snel de sterkok van het restaurant, dat door zijn kookkunsten meer klanten trekt dan ooit. Skinner lijkt hier echter niet tevreden mee te zijn, vooral omdat hij Linguini als een idioot ziet. Hij vermoedt dat Linguini geholpen wordt door een rat, maar kan niets bewijzen. Inmiddels ontdekt Remy dat zijn familie ook in Parijs is, en geeft zijn broer wat te eten dat hij uit de voorraad steelt. Dit leidt ertoe dat meer en meer ratten bij Remy om eten beginnen te bedelen.

Dan ontdekt Skinner dat Linguini in werkelijkheid de zoon is van Gusteau en dus erfgenaam van het restaurant. Dit verstoort Skinners plannen om Gusteau's naam en portret te gebruiken voor promotiedoeleinden voor onder andere ingevroren voedsel. Hij wil dit uiteraard strikt geheim houden. Dankzij Remy komt Linguini hier echter toch achter. Hij ontslaat Skinner en neemt het restaurant over. Zijn nieuwe positie maakt echter dat zijn relatie met Remy onder druk komt te staan, vooral omdat Linguini niet kan bekennen dat het een rat is die kookt en dus zelf met alle eer voor de maaltijden moet gaan strijken. Ondertussen wil Remy's familie graag dat hij bij hen terugkomt. Linguini en Remy krijgen knallende ruzie, waarop Remy zijn reserves laat varen en zijn familie de voorraad laat plunderen. Linguini betrapt hem en smijt hem het restaurant uit.

De volgende dag krijgt Linguini de voedselinspecteur Anton Ego over de vloer. Deze staat bekend om zijn uiterst kritische beoordelingen van restaurants. Skinner probeert Linguini te ruïneren door Remy, waarvan hij inmiddels al weet dat hij de ware kok is, te vangen. Remy kan ontsnappen dankzij zijn broer. Wanneer hij terugkeert naar het restaurant, komt eindelijk de waarheid aan het licht. De andere koks vertrekken verontwaardigd, behalve Colette. Om Linguini toch te helpen nodigt Remy al zijn familieleden uit om te helpen het restaurant te runnen. Hij kookt voor Ego een overheerlijke Ratatouille. Ego geeft het restaurant meteen zijn goedkeuring, zelfs nadat hij ontdekt dat de maaltijd is gekookt door een rat.

Het nieuws dat hij een van ratten vergeven restaurant heeft goedgekeurd lekt echter al snel uit. Ego verliest zo zijn baan en het restaurant moet sluiten. Voor Remy, Linguini en Colette is dit de perfecte gelegenheid om een nieuw restaurant te openen, met een keuken gemaakt op Remy's formaat. Ook Ego komt er goed vanaf. Hij vindt ander werk en wordt een vaste klant van Linguini's restaurant.

WALL-E
WALL-E (een afkorting voor Waste Allocation Load Lifter Earth Type, in de Nederlandse vertaling als Wijdverspreid Afval Lading Losser E-type [1]) gaat over een gelijknamig zelfbewust robotje (stem Ben Burtt) dat afval samenperst op een verder door alles en iedereen verlaten Aarde. De mens is van de planeet gevlucht omdat deze teveel vervuild raakte en onleefbaar werd. Robots die moesten helpen het afval op te ruimen, konden dit niet voorkomen. De film speelt zich af op een tijdstip 700 jaar nadat de mensheid in een groot ruimteschip het universum ingevlucht is. Terwijl er niemand meer op Aarde is, gaat de met een persoonlijkheid behepte WALL-E door met datgene waarvoor hij gebouwd is: opruimen. Zijn enige gezelschap is een insect dat overal met hem mee naartoe gaat.

Op een dag komt er een robot genaamd EVE (stem Elissa Knight) met een ruimtesonde op aarde. WALL-E wordt direct verliefd op EVE, maar zij heeft geen aandacht voor hem. EVE is veel geavanceerder dan WALL-E en is op Aarde op zoek naar een teken van leven. Wanneer WALL-E haar zijn door de jaren heen verzamelde collectie spulletjes toont, laat hij haar onder meer een levend plantje zien. EVE neemt dit geheel volgens haar instructies aan en wordt dan opgehaald door de ruimtesonde die haar zond. De verliefde WALL-E wordt verlaten, maar gaat haar achterna.

Aan boord van het ruimteschip dat EVE stuurde, bevindt zich wat er nog over is van de mensheid. De mannen en vrouwen spannen zich er zelf totaal niet meer in, maar liggen de hele dag plat op zwevende bedden waar hen alles bijgebracht wordt wat ze verlangen en/of hun opgedrongen wordt door een door robots in stand gehouden commercie. De mensheid is zodoende dik en nog amper zelfstandig mobiel geworden. De robots voeren alle werkzaamheden aan boord uit, zoals productie, onderhoud en schoonmaken. De voor het schip haar doen erg vieze WALL-E heeft vanaf zijn entree dan ook schoonmaakrobotje M-O (tevens de stem van Ben Burtt) achter zich aan, die voortdurend de sporen van zijn rupsbanden wegpoetst.

De enige persoon op het ruimteschip die nog iets doet is boordkapitein McCrea (stem Jeff Garlin). Hoewel ook hij de hele dag plat ligt, worden nieuwe zaken aan hem gerapporteerd en houdt hij de koers in de gaten. Hij wordt totaal tegen zijn verwachtingen in geconfronteerd met het plantje, wat betekent dat er weer leven mogelijk is op Aarde. Wanneer hij verheugd de terugtocht in wil zetten om 'naar huis' te gaan, neemt de allesomvattende boordcomputer echter de macht over. Deze is niet voornemens de mensheid terug te laten keren naar de Aarde.

UP
Carl Fredricksen is een verlegen achtjarige jongen, die op een dag Ellie, een nogal excentriek meisje ontmoet. Hij ontdekt dat ze beiden interesse hebben voor de avonturen van hun held, de beroemde ontdekkingsreiziger Charles Muntz. Ellie maakt bekend dat ze haar clubhuis graag zou willen verhuizen naar de Paradijswaterval in Zuid-Amerika, en laat Carl beloven dat hij dit ooit voor haar zal doen.

De twee worden uiteindelijk verliefd, trouwen, en worden samen oud in het huis waar ze elkaar voor het eerst ontmoetten. Ze verdienen de kost, respectievelijk als ballonnenverkoper en dierentuinopzichter. Ze hadden plannen om een kind te nemen en ze hadden al een kamer tot babykamer omgebouwd. De dokter meldde echter dat de vrouw onvruchtbaar bleek. Ellie was zwaar teleurgesteld. Ze wilden een spaarpot voor hun droomreis in een glazen fles oppotten. Door ongelukken moesten ze die spaarpot opofferen om herstellingen te kunnen betalen. Daardoor moeten ze hun reis naar de paradijswaterval steeds uitstellen. Wanneer ze eindelijk de financiering rond hebben, zijn ze al oud en sterft Ellie. Carl blijft eenzaam achter en raakt verbitterd. Terwijl de jaren voorbij gaan, wordt de wijk rondom Carls huis volgebouwd met nieuwbouw. Carl weigert te verhuizen naar een bejaardentehuis, totdat de rechter hem hiertoe dwingt. Carl wil echter eerst zijn belofte aan Ellie nakomen en beraamt een plan om dit voor elkaar te krijgen. Hij maakt duizenden heliumballonnen vast aan zijn huis, waarmee hij het van de grond kan krijgen en het verandert in een luchtschip.


Poppen van Carl en Russel op het filmfestival van Venetië in 2009Russell, een jonge scout, was eerder aan de deur geweest om Carl zijn diensten aan te bieden, om zo een insigne voor het verlenen van diensten aan ouderen te behalen. Carl had hem er toen op uit gestuurd om een snip te vangen waar hij zogenaamd last van had, om zo even van Russell af te zijn. Bij het opstijgen van het huis was hij onder de veranda naar de snip aan het zoeken, en hij klopt nu aan. Carl moet hem nu wel binnenlaten en verder meenemen.

Terwijl Carl slaapt, navigeert Russell het huis met zijn gps-navigator tot dichtbij de paradijswaterval. Hij laat hem enthousiast aan Carl zien, die inmiddels wakker is, maar laat hem uit het raam vallen. Ze landen en zien dat ze naar de andere kant van de tepui(tafelberg) moeten. Nadat ze voor het dalen wat ballonnen hadden losgemaakt kunnen ze niet meer opstijgen, maar nog wel over de tepui lopen, het zwevende huis achter zich aan trekkend. Tijdens de tocht vindt Russell een kleurrijke tropische loopvogel, die hij Kevin noemt. Ook ontmoeten ze Dug, een hond die een speciale halsband om heeft waardoor hij kan praten. Vervolgens komen ze veel agressievere honden tegen die hen dwingen mee te komen.

De eigenaar van de honden blijkt Carls jeugdidool Charles Muntz te zijn, die al jaren in Zuid-Amerika in een luchtschip verblijft om een bepaalde vogelsoort te zoeken: de soort waar Kevin toe behoort. Hij wil de vogel vinden om aan te tonen dat ze bestaan, na eerst door zijn collega’s in de wetenschap beschuldigd te zijn geweest van fraude: hij zou zelf een namaakskelet in elkaar hebben gezet. Eerst worden Carl en Russell gastvrij ontvangen, maar nadat duidelijk is dat ze Kevin gezien hebben, blijkt dat Muntz over lijken gaat als ze hem zullen hinderen de vogel gevangen te nemen. Daarom vertrekken Carl en Russell gauw, waarna Muntz de achtervolging inzet met zijn honden. De twee kunnen aan Muntz ontkomen, maar Kevin raakt gewond.

Muntz spoort Carl en Russell al snel weer op dankzij een zender in Dugs halsband. Hij steekt Carls huis in brand, waardoor Carl is afgeleid en Muntz Kevin kan vangen. Carl kan de brand blussen en het huis veilig aan de grond zetten, pal naast de paradijswaterval. Daarmee heeft hij zijn belofte aan Ellie waargemaakt. Russell is boos op Carl dat hij Muntz niet heeft belet Kevin gevangen te nemen, en gaat in zijn eentje achter Muntz aan. Carl, die zijn belofte aan Ellie heeft waargemaakt en door oude aantekeningen van haar wordt aangemoedigd om nu een nieuw avontuur te beginnen, laat allerlei huisraad achter, waardoor zijn huis weer kan opstijgen, en vertrekt om Russell te gaan helpen.

Russell en Carl dringen het luchtschip van Muntz binnen, waarna een gevecht losbreekt. Muntz valt uiteindelijk van het luchtschip, en ze laten Kevin vrij. Het huis zweeft weg, daarom gaan Carl en Russell terug naar de VS in Muntz' luchtschip. Ze nemen de honden mee, die nu onder leiding staan van Dug. Carl gebruikt het luchtschip vervolgens als woning. Hij woont de scoutceremonie bij en speldt Russell als insigne de kroonkurk op die hij zelf ooit als insigne van Ellie heeft gekregen. Hij besluit weer volop van het leven te gaan genieten, daar dat precies is wat Ellie ook zou hebben gewild. Zijn huis is geland op de plek die hij Ellie had beloofd: bij de paradijswaterval.

Read more